من دیگر برای کسی اینگونه تکرار نمی شوم... در روزهایی که الکلش پریده و هیچ هیجانی
قادر نیست قهقهه جراحی کند در حنجره ام.
کاش دوره رنگین کمان سر می رسید و این مکالمات یکنواخت عقیم ،به خلق یک سمفونی
منجر می شد.
این همه نوازش دردناک به چه کار می آید وقتی دوست داشتنی ها از دور دوست داشتنی اند.
این بوی کباب نیست، خر داغ می کنند در این کوچه پس کوچه ها.
حرف روی حرف افتاده که این گونه بی خواب شده ام .لذت بی دغدغه بودن عجیب دلچسب است.