دراین جمع آتش به جان گرفتگانکمی هم باید آسمانمزه مزه کرد ولی انگار
اینجا همه زمینمی خورند. باورم نیست که آفاقرا کران تا کران می شود،
نیک اندیشانه و آسوده خیال پیمود و به توهم، به مقصود اعلیهم رسید.
چرا همیشه مسئولیت سکوتاز دروغ کمتر است.این هم از قوانین خاموشاست که
که ذات محرمانهبودنش را تا همیشه زندگی یدک می کشد.
اینکا ... کار هیچ نکردن از هیچ کردن بهتر است.
شب از شب پر شده و سینه از نفس سنگین. این آخرین دانهکبریت برای
پک آخر سوخت یا نفس آخر؟....دیگر کام نمی دهد این فاحشه ی هرزه گردکه
با هر پک آب می شود، کم و ناقص می شود، خاکستر خام می شود...
این رقص دودنبود، رقص آن هاضمه فراخبود که اینگونه تاوانپس میداد.
پ.ن:هر درونی که خیال اندیش شد
چون دلیل اری خیالش بیش شد.